Uncle Ezra
Blijf op de hoogte en volg Ezra
16 Februari 2015 | Ghana, Kanvile
onderhand een bekend tijdstip voor ons....
Praytime!Het ochtendgebed...En aangezien hier elke 300 meter een Moskee ligt met speakers die de gebeden uitzenden, wil het wel eens zijn...dat we gewoon elke keer wakker worden haha
Iedereen is wakker, het leven begint in Ghana!
Voor ons begint vandaag onze eerste werkweek, ik heb er enorm zin in en ik hoop dat ik veel mag gaan zien! Vandaag...de eerste dag is een introductie dag en werken we nog niet op een afdeling, we krijgen een rondleiding en te horen waar we komen te werken en dat betekend in Ghana...zoals Arune het zei...het maakt eigenlijk niet uit hoe laat je komt...maar omdat we gemotiveerd zijn hebben we om 8 uur bij het kantoor van Meet Afrika afgesproken, hier treffen we elkaar en gaan na een korte inleiding door Arune gezamenlijk naar Tamale West Hospital.
Trouwens leuk weetjes over Meet Africa Tamale, Meet Afrika Tamale bestaat uit 3 mensen: Namaawu (v), Arune (m) en nog iemand die we niet hebben ontmoet. Namaawu kan niet lezen of schrijven, maar kan wel Engels... neemt ons eigenlijk overal mee naartoe en leert verschillende dingen over Ghana. Dan heb je nog Arune, hij wordt de assistent manager genoemd, officieel verpleegkundige van beroep en dat is dan ook zijn 2de baan, hij werkt in Tamale Central Hospital en heeft de opleiding gevolgd in Tamale Teaching Hospital.
Ik vertel jullie later meer over het werk!
Gister avond zijn wij allemaal...na een ofroad fietstripje...aangekomen bij ons gastgezin. Het was even wennen, vooral omdat we alweer uiteraard later dan gepland aankwamen bij de gezinnen en haast iedereen al sliep of op zijn of haar kamer was...dus op het eerste moment was het een eenpersoons ontvangst, maar daarna kwamen toch nog een aantal kinderen die wakker waren kijken. Ze waren met koolblokjes sterren aan het tekenen op de grond, ik zag dat het niet lukte en deed voor hoe het moest...nou toen werden blaadjes, pennen, koolblokjes en vanalles gehaald en moest ik huizen tekenen en vanalles, ik hoorde steeds om me heen...ohhh thats a nice house! Erg grappig...daarna kreeg ik van "mother" plakrijst met vis te eten en moest gaan douchen...jaa hier gaat het...You have to... helaas zat verder tekenen er dus niet meer in...ze willen dat je je rust neemt als reiziger en halen dan alle kinderen bij je weg.
Na het douchen ging ik maar verder mijn tas uitpakken en mijn kamer mijn thuis maken...ik moet er toch de komende 3 maanden slapen...
Omdat ik hierna niks meer te doen had ging ik weer even kijken op de binnenplaats...alleen op het houten bankje tegen de muur...toen kwam er ineens een oudere jongen zich voorstellen, hij vertelde dat hij Sadiq heet en we zijn aan de praat geraakt, hij is overigens 18 jaar.
Ik was erg moe en zei hem dat ik naar mijn kamer ging en hem morgen weer zag.
Mijn kamer ligt in het hutje van de verloskamer, om deze reden is alles pas verbouwd...maar het blijft Ghanees....
Hoe mijn kamer eruit ziet? Kijk maar bij de foto's!
Na heerlijk geslapen en gedoucht te hebben en ze me op de binnenplaats zagen verschijnen werd er geroepen en gedaan naar de aanwezige kinderen en uiteindelijk werd er een bankje en een klein tafeltje in de schaduw klaargezet voor me.
Ik had ook een cadeautje uit Holland meegenomen, ze houden hier erg van zoet, dus ik had smurfjes meegenomen...nou of ze bevallen zijn?...kijk de foto's maar haha...er werd weer geroepen en gedaan en er kwamen steeds meer kinderen overal vandaan.
Ook werd ik aan "the olderman" voorgesteld...Namaawu had ons tijdens de introductie geleerd hoe je oudere mensen moet begroeten...ik probeer het uit te leggen...je gaat op je hurken langs de muren zitten dan komt hij je een voor een langs...buigt zich naar je toe, hij groet je en als antwoord zeg je een paar keer naa.... naa... tegen elkaar dit betekend I'm fine! en is het antwoord op een begroeting zoals goede ochtend/middag/avond. Ik blijf dit een geniaal en geestig ritueel vinden!
Daarna kreeg ik een heel brood voor me gelegd en thee, ze legde uit dat ik dit helemaal mocht opeten...het was erg lekker brood! Ze gaven me ook suiker, het was echt grappig hoe ze me allemaal aankeken dat ik geen suiker in mijn thee deed, maar toen ik uitlegde dat niet iedereen dit in Nederland doet was het goed.
Ondertussen werd er heel wat in het Ghanees geroepen en kwam er weer een kind..dit keer met allemaal fotoalbums in haar handen, mother zei dat deze waren voor als ik met mijn ontbijt klaar was. Zo gezegd zo gedaan...mother liet me met alle plezier zien welke vrijwilligers hier allemaal zijn geweest. Ineens kwamen alle kinderen om me heen staan, de oudste van de kleintjes zei, we want to pray and sing for you! Toen werd er gebeden voor me, voor mij en mijn familie, dat wij in hun Ghana komen helpen, dat ik welkom ben als ik nog een keer een bezoek wil brengen en dat ik door "God" gesteund wordt in alles wat ik hier doe!
Hierna werd het volkslied van Ghana voor me gezongen en daarna a capella the waving flag, dit is het wk lied van 2010 toen het in Zuid-Afrika werd gehouden, wat zijn die mensen hier toch muziekaal, dan heb je bij mijn uiteraard al een streepje voor!
Hierna werd er nog individueel een of ander Ghanese eed afgelegd waarbij ze voor me kwamen staan, erg schattig die kleintjes!
Ook kwamen ze vertellen dat ik nu "part of the family" ben en dat ze me Uncle Ezra noemen.
Nou wat ik gister avond een beetje vond tegenvallen is helemaal goed gemaakt hoor!
Hierna kregen de kleintjes te eten (zie foto's), het is hier normaal dat niemand samen eet en de kinderen meestal als laatste.
Even tanden poetsen en wat foto's maken, toen ze dit zagen wilde een van de vrouwen ook graag op de foto haha
Toen werd er gevraagd of ik mee naar de begrafenis wilde, ik wilde dit zeker weten, ik zie graag meer van de Ghanese cultuur dus ook dit.
Alleen had ik de afspraak om naar kantoor te komen om 15uur, dit was geen probleem zei mother om 10 uur...want we gingen direct, dus ik ging me klaar maken op mijn kamer werd ik door een van de kinderen gehaald omdat mother me iets wilde laten zien. Ik moest naar haar kamer, hier zat zij op een bank en er stond een zwangere vrouw voor haar...dit bleek dus het verloskundige consult te zijn waar ik bij mocht assisteren, het begint goed die eerste dag! Echt super! Ze begon wild aan de buik te voelen, trekken en te doen maar dat was om de baby meer naar voren te halen zodat ik deze goed kon voelen (ja het blijft het Ghana... haha vrouwen van Nederland...ik hoop dat ze het bij jullie wat voorzichtiger doen!) Maargoed, na 3 vrouwen op consult te hebben gehad, wat overigens een super ervaring was, hebben we nog wat medicinale kruiden meegegeven(ze kon helaas niet uitleggen wat en waarvoor het was) werd ik mee genomen naar een kind dat ook op consult kwam, er was iets aan zijn been...nou een 3e graads brandwond dus...dit kindje had zich verbrand aan het vuur waar ze op koken in de communities. Gelukkig was dit kindje al naar het ziekenhuis geweest!
Hierna werd ik uiteindelijk pas om 11.30u mee naar de begrafenis genomen. We gingen er naartoe in een soort TukTuk wat ze hier een Kekenake noemen...maar hier is pas vol als er echt niemand meer bijpast...in de bochten leek het alsof we omvielen...uiteindelijk aangekomen leek het alsof er een wielren wedstrijd langs ging komen... overal mensen op stoeltjes, kleedjes en staand langs de weg. Ik liep samen met mijn brother een steegje in waar wij ook plaats namen, de mannen zaten apart van de vrouwen.
Nou ik kom nog enkeltjes Nederland aan het bij kopen geloof ik...een man heeft zijn dochter aangeboden om mee te trouwen....Wahahahaha...en een andere man vroeg of ik even zijn kinderen mee naar Nederland wilde meenemen zodat ze een goed studie konden volgen...we hebben op het ontmoetingsweekend van Ontmoet Afrika de informatie gekregen dat het heel onbeleefd is om nee te zeggen hier in Ghana, om deze reden kwam ik even niet uit mijn woorden en moest er een beetje omheen draaien, maar Sadiq heeft me een goede tip gegeven voor de volgende keer... I'm sorry I can't offer you my help!...wel vroeg Sadiq me of ik ze dan echt niet kon helpen...ach cherm!
Het viel mij de laatste dagen al op...maar vooral tijdens het wachten nu ik echt op een van de binnenwegen van Tamale was waar je niet snel een blanke ziet, dat ze blanken echt zien als hulp, iedereen bedankte me en wilde een hand geven om me te bedanken dat ik ze kwam helpen...terwijl ze niet eens weten wat ik hier kom doen...maar gewoon omdat ik blank ben...wij zijn ten opzichten van hun ook gewoon rijk...maar dan toch...erg apart!
Na ongeveer tot 12.30u gewacht te hebben kreeg ik te horen dat de begrafenis pas om 14u zal plaatsvinden omdat ze alles nog aan het voorbereiden waren, mother vond dit te lang voor me...maar ik wilde dit graag eens meegemaakt hebben dus gingen we maar even wat eten tussendoor. om 13.30u waren we weer terug. Ineens stopte er een busje waarop Lijkwagen Centrale Moslim Gemeenschap stond. Er stapte iemand uit, riep wat en ineens begonnen alle mannen te rennen en iedereen in auto's te loodsen, echt overal kwamen ineens mannen vandaan, ik wist niet dat er zoveel aanwezig waren, ik schat zo'n 250 tot 300 mannen! (alleen mannen mogen blijkbaar mee naar de begraafplaats)
Sadiq nam me mee en zei dat we snel moesten zijn, letterlijk auto's, bussen en vrachtwagens vol mensen gingen ineens weg, wij snel in de bus.
We reden naar Tamale West Hospital, ik mocht van mijn gastgezin alles vragen dus deed ik dit ook, ik vroeg waarom we naar het ziekenhuis gingen, dit was om de laatste eer aan het lichaam te bewijzen, lichaam uitgeladen en bij een muur gezet, iedereen uitgestapt, ik moest van Sadiq even wachten...ze gingen bidden bij het lichaam en daarna weer snel de bus in...ik vroeg waarom dit bij het ziekenhuis gebeurde maar dat was omdat op andere plekken niet genoeg plaats was voor zoveel mensen!
Toen reden we naar de begraafplaats, wat was het warm en dan ook nog eens op een open veld zonder schaduw! Maar ik werd van het indrukwekkende beeld een beetje koud...ook al was het tegen de 40 graden! Een onvoorstelbaar grootte vlakte met voorin heel veel graven waar de rijkere mensen lagen en achteraan simpel weg oneerbiedig gezegd hopen zand...sommige met een gedenk bordje erbij sommige met simpelweg een stok in de grond gezet. Toen alle mannen bij het graf waren werd het stil...heel stil...zo stil wat ik de afgelopen dagen niet van het levendige Ghana gewend ben geweest...
Ineens begon de Iman iets te zingen, daarna alle 300 mannen...wow wat maakt dat een indruk... ik heb nog nooit in deze 40 graden kippenvel gehad...maar op dit moment wel.
Na lang gezongen te hebben kwam er iemand met de pet langs, ik heb hier ook een bijdrage ingedaan, hier keek Sadiq me er blij door aan.
Toen weer snel de bus in, hier viel weer op dat Ghanezen echt één gemeenschap zijn...of je nou een bekende bent of niet...er werd gevraagd waar je naartoe moest en je kon meerijden. Wij gingen weer terug naar waar we vandaan kwamen, hier kwamen we mother weer tegen. Sadiq vertelde meteen dat ik een gift had gegeven...nou toen kon ik al helemaal niet meer stuk...want ik heb nu in mijn gezin haar ogen aangetoond dat ik daadwerkelijk help!
Uiteraard op Ghanese wijze...te laat... kwam ik om 16.05u aan bij het kantoor van Meet Afrika...waar het gewoon geen probleem was dat ik te laat was... we hadden overigens een afspraak met Namaawu maar alleen Arune was er...ik blijf me kapot lachen om hoe dat hier allemaal gaat!
We bespraken met elkaar hoe we de gastgezinnen vonden...allemaal erg wennen in het begin maar we beginnen onze draai te vinden!
Hierna even naar de winkel en zelfstandig proberen de weg terug te vinden...en anders bel je je host brother!
Na me een keer verreden te hebben, heb ik het uiteindelijk zelfstandig gevonden!
Uiteindelijk als avond eten...geen idee of het nou TZ of plakrijst was maar het smaakte!
Nou...ik ga maar eens Nederlands op tijd naar het Kantoor toe voor de introductie in Tamale West Hospital...ik ben ontzettend nieuwsgierig naar hoe het gaat zijn!
Jullie horen van me!
Alaaf voor de carnavallisten... en neet te laat neet te zaat hea!
-
17 Februari 2015 - 21:46
Judith:
Hoi ezra, toch even een berichtje van mij om je te zeggen dat ik met plezier je blog zit te lezen. Geweldige levenservaring! Ik vond Ecuador al heel wat, maar dit is fantastisch om te lezen. Veel plezier, succes en geniet van alles. Groetjes judith -
19 Februari 2015 - 13:07
Rita:
het bekende kopje en bordje !
en alles en iedereen weer te zien !
Mijn kamer met de plankjes en de spijker van de deur
Ik kijk uit naar je volgend verslag en foto's
ps. consulten vonden bij mij plaats in het kamertje naast/voor de douche en toilet
en dat kuiltje in de vloer is het wasbakje voor de baby , maar ik heb het nooit zien gebruiken
Groetjes aan een ieder !!
Ook aan Namauwu
Ik heb nog een foto voor haar
vraag eens of zij de postbus van Meet Africa nog wel eens legen ?
dan kan ik het een en ander opsturen
ik heb in het gezin ook een bal , springtouw en het spel Yatzee achter gelaten
Rita
je voorgangster in 2014 -
19 Februari 2015 - 20:36
Elianne:
Mooi blog Ezra, leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley