Geen hap door mijn keel...

Terwijl ik steeds meer aan het land Ghana en haar gebruiken…de stijl van verplegen…de kinderafdeling…en ga zo maar door…ben gewend…het meeste voelt nu alsof het nooit anders is geweest…heb ik de afgelopen week toch wat moeilijkere momentjes gehad…

Lopend over de markt bedelende kinderen letterlijk van je af moeten slaan…een verkoopster die die dag te weinig had verkocht en niet genoeg geld had om voor haar en haar familie eten te kopen en ook nog eens een taxi naar huis te betalen…en waar vraagt ze dan voor? Nou…3 cedi…dat is zo’n €0.80…en daar moet je dan nee op antwoorden…en daar loop je dan…met veel geld op zak omdat je net gepind hebt…mijn broer die meestal mee is, filtert de mensen die te vertrouwen zijn en wie niet en vertaald of vraagt dan ook alleen om hulp wanneer iemand wel te vertrouwen is…en dan krijg je weer de vraag maar Ezra kan je dan echt niet helpen…nee…ik kan helaas niet iedereen helpen dat weet ik…maar van onze organisatie Meet Africa mogen we aan niemand zomaar wat geven…puur dat wanneer iemand ziet dat je wat geeft je niet meer van de mensen afkomt…als je graag wat wilt geven aan iemand dan kan je Meet Africa vragen wie het tussen alle hulpbehoevende het meest in nood is…deze selecteren ze voor je en brengen je hier naartoe…puur omdat zij uiteraard hier het beste zicht op hebben

Ik voelde me al niet echt fijn…en op zo’n moment is echt even alles te veel…zelfs als je de was van de lijn haalt en ziet dat de “schone” was weer van het Afrikaanse rode zand vies is geworden…op zo’n moment maakt niet uit wat gebeurt…je voelt je gewoon niet fijn…maar dan het echte breekpunt wat ik nog niet in Ghana heb gehad…omdat ik me zo voelde zat ik op mijn kamer…mijn zusje kwam op mijn kamer om te vertellen dat het eten klaar was…ze was stil…anders dan anders…en toen zag ik het…een flink blauw oog…ik schrok…ik vroeg wat er gebeurd was…maar ze hield haar lippen stijf op elkaar…ik wist eigenlijk al genoeg…maar ik wilde het op een af andere manier toch zeker weten…het hield me tijdens het eten zo bezig…ik werd er gewoon misselijk van…ik kreeg geen hap door mijn keel…mijn familie kent mij als een grote eter en vond het dan ook al vreemd dat ik niet alles op kreeg…elke avond ga ik na het eten voor de shop zitten waar meestal de kinderen zitten te eten…zo ook vanavond…ik vroeg alsof ik niks vermoedde: ‘wat is er eigenlijk met haar oog gebeurt’… wat ik al vermoedde werd bevestigd…ze is geslagen…na wat doorvragen bleek ze iets verkeerds te hebben gedaan tijdens de aankoop van uien en is ze hiervoor gestraft door mijn moeder…omdat dit soort onderwerpen erg gevoelig liggen in Ghana heb ik een ander zusje gevraagd om haar even naar de shop mee te vragen…hier stond ik klaar met een blok ijs en een handdoek om te koelen…in het begin vonden ze het erg vreemd dat ik haar hielp…maar puur omdat ze dit niet gewend zijn…Meet Africa had ons tijdens de introductie uitgelegd dat voornamelijk de oudere bevolking nog wel eens iemand slaat omdat ze dit van vroeger zijn gewend en dus nooit anders geleerd hebben…met deze gedachte heb ik de kleintjes die bij de verzorging van haar oog waren uitgelegd dat slaan niet goed is…ookal kan je wel eens heel boos op iemand worden…ik heb dit bewust allemaal niet in het bijzijn van mijn moeder gedaan omdat ik niet wist hoe zij hier op zou reageren…later op de avond kwam ze met een van haar Ghanese zalfjes het oog mee verplegen…ik denk dat mijn boodschap duidelijk was…en nee…ik probeer niet de Ghanese cultuur te veranderen maar nu deze langzaam aan het veranderen is geef ik in ieder geval mijn gezin al wat van onze cultuur mee…zoals ik ook wat van de Ghanese cultuur mee krijg…ook mooie dingen hoor! haha

En wat heb ik deze week met veel plezier en stiekem toch wel met een big smile naar jullie lieve teksten, wensen en tips in het vriendjes en vriendinnetjes boekje gekeken…voor de volgers die niet op mijn feest waren…dit boekje vol foto’s, tips voor op reis, lieve verhaaltjes en leuke herinneringen, heb ik van mijn familie en vrienden gekregen zodat ik ze niet zou vergeten en ze toch een beetje mee op reis zijn!

Maargoed…dan maar leuke dingen doen…

Zaterdag zijn we gaan pottenbakken op Ghanese wijze…op de motor erheen…dit keer ging ik bij Haruna achterop en Oscar en de dames bij iemand anders…Haruna heeft een snelle motor en liet dit graag zien…ook al sloeg de motor onderweg een paar keer af…na even de motor heen en weer geschud te hebben een pinnetje op het motorblok iets verschoven te hebben deed deze het weer…de rest van de details van het Ghanese verkeer vertel ik wel als ik thuis ben…om mam niet ongerust te maken ;-P eenmaal bij het pottenbakken aangekomen moesten we even kennismaken en “toestemming vragen” bij de “pottenbakoudste”… weer een aantal keer nah…nah…nah zeggen zoals dat hoort bij stamhoofden…we kregen toestemming en werden welkom geheten in de community…uiteindelijk werd er voorgedaan hoe we de klei laagje voor laagje op moesten bouwen en hierna mochten we kiezen of we een kommetje, bord of potje wilde maken. Ik heb gekozen om een kommetje te maken. Ook kregen we uitgelegd hoe de klei samengesteld werd…het grootste gedeelte komt uit een gesteente onder de grond…voor rood/bruine klei hoef je minder diep te graven dan voor de grondstof voor witte klei…om deze reden is de witte klei ook duurder…ze stampen dit gesteente plat en voegen water toe om het tot een smeuïg geheel te maken…ook voegen ze tussendoor resten van oude of gebarsten potten toe…alles wordt hergebruikt!

Over hergebruik gesproken…ik ben me er hier in Ghana pas bewust van geworden dat ook al proberen we te recyclen best een weggooi maatschappij zijn…in Ghana geven ze vrijwel alles een nieuw leven…omdat veel dingen best nog te gebruiken zijn voor andere doeleinden…en daarnaast wordt je ook creatief als je simpelweg niet het geld hebt om iets nieuws te kopen…verpakkingsmateriaal word door de kinderen dicht geknoopt aan een kant en opgeblazen tot een ballon…gaat de ballon stuk…dan wordt het materiaal strak om elkaar heen gedraaid tot een bal om mee te spelen…

Ook plastic flessen mogen we absoluut niet weg gooien…deze worden gebruikt als containers voor vanalles…bij Dian haar gezin gebruiken ze bijvoorbeeld het kleinste formaat plastic flesje om zelfgemaakt waterijs in te verkopen…en in het ziekenhuis bijvoorbeeld om de ontsmettings-alcohol in te bewaren…

Maar ook laatst nadat ik een mango gegeten had wilde ik de pit weggooien…maar deze werd weer opgeraapt om thuis te planten…zodat hieruit weer een nieuwe boom zal ontstaan…

en ga zo maar door…

Het pottenbakken was een leuke ervaring…maar uiteindelijk een meerdere dagen plan…de klei moest voordat het gebakken kon worden in de zon drogen dus komen we morgen terug!

Voordat ik Nederland verliet gaf mijn oma aan een bedrag ter beschikking te stellen zodat ik dit voor een goed doel in Ghana kon besteden…ik heb dit om bovenstaande reden met Meet Africa besproken en heeft Namaawu mij 2 weken geleden meegenomen naar een lichamelijk beperkte vrouw, van tevoren kreeg ik de uitleg dat deze vrouw een eigen naaiatelier heeft maar haar naaimachine nu kapot is en ze geen geld heeft voor een nieuwe…zolang ze geen nieuwe kleding kan maken heeft ze geen inkomen en kan ze de huur van haar kamer bij iemand op een compound en de school van haar dochter niet betalen…ik ben daar toen vrijblijvend op bezoek geweest om de situatie te bekijken en te kijken of ik hier het geld in wilde investeren…en natuurlijk achteraf even met oma geskyped of ze dit een mooi doel vond…haar bedrag was genoeg om de naaimachine te repareren…maar ik heb geld bijgelegd zodat we samen een nieuwe machine konden aanschaffen…dit hebben we dan ook vorige week gedaan en vandaag hebben we de naaimachine na het pottenbakken naar de vrouw gebracht…even wat foto’s gemaakt zodat oma ook een beeld heeft wie en wat ze geholpen heeft en uiteraard even foto’s van haar aan de vrouw laten zien…want ik heb haar niet alleen geholpen! De vrouw kon maar niet stoppen met bedanken en vond het fijn dat iemand helemaal in Nederland haar deze kans gaf…en ik moet zeggen…ik vond het erg fijn na zo’n week even iemand wel te kunnen helpen…

Hierna hadden we even jongens en meisjes shop middag…waar ik en Oscar als echte mannen uiteraard vrij snel…njah…direct op het terras beland zijn! :)

’s Avonds zijn we nog even gezellig gaan stappen...

Zondag hadden we om 10 uur ’s ochtends bij het kantoor van Meet Africa afgesproken om vanuit daar naar het pottenbakken te gaan…Dian gaat echter vaker naar de kerk op zondag en had gebeld naar Namaawu of het echt niet een uurtje later kon…maar nee want we moesten echt vroeg gaan…nou wij weer met onze Nederlandse discipline om 10uur bij het kantoor…kwamen we uiteraard tot de conclusie dat Namaawu nergens te bekennen was…na een hele tijd wachten hebben we haar gebeld en zei ze dat ze onderweg was terwijl we gewoon mensen op de achtergrond hoorden praten…na bijna een uur na ons telefoontje kwam ze dan toch aan op haar scootertje…dan maar de taxi in want ook al is het Ghana… met z’n 5en op haar scooter gaat toch echt niet…maar we waren er nog niet…na bij de pottenbakkerij een tijd gewacht te hebben kwam Namaawu met de mededeling dat gister de zon te sterk was en de potten niet konden drogen omdat deze anders zouden barsten…morgen mogen we terug komen…dan maar even wat eten en lekker gaan zwemmen met z’n allen als het zo warm is!

Uiteindelijk is het maandag dan toch gelukt! HA HA…tijdens het vuur maken heb ik wel gezien dat je in de Ghanese hitte wat minder survival skills nodig hebt…kooltje op wat gras en binnen 5 seconden staat de berg in de hens!

Na een hele leerzame tijd op de kinderafdeling ben ik op Male Ward begonnen...interne geneeskunde met een stukje long/cardio erbij maar dan alleen voor mannen.