Mijn eerste dagen in Tamale

Na een uiteindelijk 14 uur lange busreis van Accra naar Tamale, zijn we om half 2 in de nacht aangekomen in Tamale!

En wat een busreis....

Het verkeer in Ghana, haar voertuigen en verkeersregels zijn een van de cultuurshocks die ik in mijn vorige verslag beschreef... ik probeer het te beschrijven maar ondersteun het met foto's... want dit moet je gewoon zien!

Aller eerst even de rijstijl...je krijgt volgensmij een rijbewijs als je voorrang kan opeisen en claxoneerd, hier is het ...claxoneer zodat iedereen weet dat je eraankomt, langs rijdt, iemand inhaalt, iemand leuks ziet, boos bent op iemand of iemand aan de verkeerde kant van de weg staat...kortom...ookal is het 's nachts, elke 5 seconden wordt er wel geclaxoneerd. Om jullie een idee te geven van de voertuigen...ik stel mij zo voor...dat je hier door de apk keuring komt als je 4 wielen mee brengt...een stuur en een claxon...vooral die laatste is erg belangrijk...en of de deuren nog sluiten of niet maakt allemaal niet uit. Maar de staat van deze voertuigen kan ook niet anders, met dit soort wegen...je hebt 2 soort wegen...verharde en onverharde...en de overgang tussen die twee wegen tjah...die is duidelijk merkbaar. Je wordt alle kanten opgeschud...zijn het de stenen op het zandpad niet, dan zijn het de gaten in de "verharde" wegen wel.

Je ziet soms langs de wegen autowrakken staan....gewoon met 3 wielen ofzo...

Om de zoveel meter zijn er bermbranden, toevallig heb ik dit ooit op school gehad en wist ik de dames te vertellen dat ze dit doen om een akker weer vruchtbaar te krijgen!

Vrachtwagens worden hier overvol beladen...ik kijk er al niet meer gek van op als er dan ook weer een op zijn kant ligt...wel is het grappig om te zien wanneer iets gebeurt dat half Ghana weer staat te helpen, en iedereen discussieert even hard mee...je moet er van houden...maar ik vind het prettig dat iedereen zo behulpzaam is hier, als je iedereen vriendelijk groet en gewoon respectvol met deze cultuur "probeert" mee te gaan, ben je een van hen! Zo weet je dat als je iets gebeurt...wat het ook is, niet lekker worden, een platte band of wat dan ook je door iedereen die langs loopt geholpen wordt!

Uiteraard blijf je wel de interessante blanke en wilt iedereen je aanraken, want ja...hoe voelt die huid eigenlijk? We hebben in ons gastgezin al hele gesprekken gehad over onze verschillen, vanuit hen kwam de vraag, hier leven kinderen op straat omdat ze arm zijn....hoe is dat bij jullie in the Netherlands? En ik heb al meerdere keren vanuit mijn interesse met onze begeleidster gepraat over het verschil en of de lokale bevolking het moeilijk vindt om te zien hoe "makkelijk" wij geld uitgeven, ze vertelde dat in het restaurant waar we op dat moment zaten...waar we een "simpele" kip met rijst of friet hebben gegeten....de lokale bevolking alleen kon eten net speciale gelegenheden...als....ze al een betere baan hebben! Erg moeilijk voor te stellen allemaal!

Gister heeft Namaawu ons verteld dat ze liever heeft dat we de stad Tamale met z'n 4en samen leren kennen om de belevenissen te kunnen bespreken, om deze reden gaan we pas zaterdag naar onze eigen gastgezinnen.

Het gezin waar we op dit moment verblijven bestaat uit Kaka (wat oma betekend)...ookal ben je geen familie noem je haar gewoon oma...een soort stamhoofd, (zou u dat wat lijken oma? Hahaha) en voorderest komen we er niet echt uit wie bij wie hoort omdat alles in een "community" zich borther, sister, kaka, mother en ga zo maar door noemt.

Dan nog even over Kaka, ze vertelde ons dat gister dat ze geneeskrachtig is, ze heeft dit van haar moeder geleerd en zelfs doktoren uit wijde omtrek sturen patiënten naar haar toe die zij dan behandeld, met allemaal soorten kruiden, ze heeft dan ook een enorme tuin met medical herbs waar we door zijn rondgeleid (zie foto's). Ze is dan ook uitgeroepen tot dokter in de geneeskunde, ze is zo bescheiden...ze vind het niet eerlijk voor degene die wel een universitaire studie voor die titel hebben moeten doen en zegt dan ook ik vind het super, maar laat mij maar gewoon de mensen beter maken!

Verder zijn we deze dagen dus met Namaawu de stad aan het verkennen, ik merkte aan ons alle 4 dat we even een momentje hadden dat we niet zo goed wisten wat ons overkwam, dit kwam onderandere dat het hier in Tamale NOG warmer is dan dat het in Accra al was en Namaawu merkte dit...en met haar lieve zorgzame karakter heeft ze voor die dag de introductie afgebroken en zijn we gaan lunchen...dus moeders....er wordt goed op ons gelet! ;-)

Dit momentje was al snel goedgemaakt door een lekkere maaltijd en vooral toen we in eerste instantie een van de kinderen met haar huiswerk Engels en handvaardigheid gingen helpen, waren evenlater alle kinderen mee aan het kijken en wilde dat wij hen leerde tekenen. (Zie foto's) Erg leuk!

Het gaat goed hier, we gaan weer aan een warme dag beginnen!

Ik hou jullie snel weer op de hoogte :)

See you!